Miło nam poinformować, że z dniem 30 października 2013 roku zakończyliśmy działania polsko — ukraińskiej  wymiany młodzieży.

W ramach projektu „Poszukiwanie przeszłości i budowanie teraźniejszości – polsko-krymskie spotkania młodych” Stowarzyszenie Rozwoju i Promocji Społeczności Gminy Wartkowice zorganizowało 6 – dniowy pobyt dla 18 – osobowej grupy polskiej młodzieży w Jałcie na Ukrainie i 6–dniowy pobyt dla 15 – osobowej grupy młodzieży z Jałty w Polsce w powiecie poddębickim.

Spotkanie z panią Prezes Stowarzyszenia

W inicjatywę Wymiany zaangażowały się Prezes Stowarzyszenia Romualda Sobczak oraz członkinie stowarzyszenia i nauczycielki Zespołu Szkół w Wartkowicach: Urszula Jabłońska – Mruk, Renata Maciaszczyk i Elżbieta Wojtczak, które napisały projekt i przeprowadziły jego realizację. W Jałcie wspomagali nas Prezes Stowarzyszenia Polaków w Jałcie „Odrodzenie” Roman Derdziak oraz nauczycielki Szkoły Kolegium nr 1 -Valeriia Mazhuhina i Olexandra Pugachova.

Kadra

     Polska młodzież zintegrowała się z grupą młodzieży ukraińskiej, poznała kraj sąsiada, obyczaje, historię dawną i najnowszą łączącą dwa narody. Grupa ukraińska i polska aktywnie uczestniczyła we wszystkich zadaniach projektu realizowanych na terenie Ukrainy i Polski. Uczestnicy wymiany wcielili się w role:  przewodników po swoim mieście, animatorów czasu wolnego  przy realizowaniu zajęć sportowo – rekreacyjnych, w rolę tłumaczy w nieoficjalnych, nieformalnych spotkaniach w grupach, samorzutnie podjęli się organizacji ognisk i dyskotek.

Wchodząc do cerkwi

Podczas wypadów „w teren” młodzież polska i ukraińska wspólnie  poznawała miejsca związane  z życiem i twórczością wybitnych Polaków: Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Józefa Piłsudskiego  i Marii Konopnickiej.  Podążaliśmy szukając śladów rodów magnackich  na Krymie:

—        W pałacu gubernatora hrabiego Michała Woroncowa, ożenionego z polską księżniczką Elżbietą Branicką. W środku pałacu znajdują się portrety dawnych właścicieli, w tym, żony gubernatora Woroncewa, Elżbiety.

—        Pałac  Liwadyjski przebudowany został z domu, jaki posiadał tu niegdyś Potocki, zanim odkupiła go od niego carska rodzina.

Skalne Miasto

—        W Czufut – Kale oglądaliśmy pozostałości twierdzy z wykutymi w skale lochami więziennymi. W takiej skalnej grocie, przetrzymywany był w XVII wieku młody Potocki, czekający na okup, który umożliwiłby mu uwolnienie;

—        W pałacu chanów podziwialiśmy słynną Fontannę Łez ufundowaną przez chana Krymu Gereja po śmieci ukochanej żony Dilary Bikacz,. według legendy Marii Potockiej, porwanej do haremu w XVIII w., która stała się bohaterką wierszy Adama Mickiewicza i Aleksandra Puszkina.

Na plaży w antycznym Chersonesie

Wędrując po Pałacu Woroncowa, w którym mieszkał Churchill podczas konferencji jałtańskiej i po liwadyjskim pałacu, w którym rezydował prezydent Stanów Zjednoczonych Franklin D. Roosevelt i odbywała się konferencja jałtańska, spotkaliśmy się z wielką historią.  W różnych miejscowościach na Półwyspie Krymskim szukaliśmy śladów polskości. Dotarliśmy do pozostałości po wspaniałej kulturze materialnej. Zapoznaliśmy się z historią odbudowy i rekonstrukcji zabytków po zniszczeniach z czasów sowieckich.  Ich dzieje okazały się równie tragiczne, jak dzieje mieszkających tam Polaków. Zabytki kultury sakralnej przybliżyły młodzieży wielokulturowość Krymu. W Jałcie kościoły katolickie i grekokatolickie stoją obok wspaniałych cerkwi prawosławnych.

Na lekcji języka ukraińskiego w Kollegium nr1

Poznając historię Jałty i jej mieszkańców dowiedzieliśmy się, że wielu mieszkańców ma korzenie polskie, rozumie nasz język, chociaż coraz mniej osób rozmawia w języku polskim.

            Młodzież ukraińska  poznała polską kulturę i  obyczaje. Miała okazję  podziwiać  obiekty  kultury materialnej: zamek Królewski i Łazienki w Warszawie, pałac i kościół  w Poddębicach, zamek i gotycką kolegiatę w Uniejowie, bazylikę w Licheniu. Uczestniczyła w spotkaniach z władzami lokalnymi i przedstawicielami organizacji pozarządowych i instytucji oświatowych.

W Licheniu

Zarówno polska młodzież jak  i  ukraińska  bardzo chętnie uczestniczyła w lekcjach języka ukraińskiego, zajęciach wokalno — tanecznych, integracyjnych i sportowych.

            Podsumowując wspólnie spędzony czas w Polsce i na Ukrainie możemy powiedzieć, że młodzież widzi potrzebę dalszej współpracy, podtrzymywania i rozwijania nawiązanych kontaktów i przyjaźni.

            W grupach nieformalnych snuto plany realizowania wspólnych działań w przyszłości. Nowoczesne formy komunikowania się poprzez email, Facebook, Skype, „Vkontakte” czy „Naszą klasę” stały się nośnikami przekazu między młodymi ludźmi i zacieśniania więzi.

            Poznawanie języka sąsiada było dla uczestników ciekawym  eksperymentem, a dla wielu stało się motywacją do zdobywania nowej wiedzy. W mowie odnaleźliśmy nasze wspólne słowiańskie korzenie.

Więcej zdjęć zobacz tutaj.

Эта запись также доступна на: Польский